کتاب الحاوی، یک دانشنامه پزشکی نوشته دانشمند ایرانی محمد زکریای رازی است که مهمترین و پرحجمترین تألیف رازی به شمار میآید.
الحاوی، یک دوره کامل دانش پزشکی تا دوران رازی است و به نامهای «جامع الکبیر» و «المعادی» و «الجامع الحاضر لصناعه الطب» نیز خوانده میشود. بیست مجلد آن با چاپ حیدرآباد هندوستان، در کتابخانه آستان قدس رضوی وجود دارد.
این کتاب ۱۵ سال وقت رازی را گرفت و خود او میگوید که سوی چشمش را نیز با خود برد. برگردان لاتین این کتاب در واتیکان، ۱۵ جلد شدهاست به همراه کتاب قانون مهمترین کتاب پزشکی اروپا تا نزدیک سده بیستم بودهاست.این کتاب یک دوره کامل دانش پزشکی تا روزگار رازی است که در آن رازی گفتهها و دیدگاههای دیگر پزشکان را نگاشته و همراه با شرح بیماریها دربارهٔ آنها اظهار نظر کردهاست. الحاوی شامل تجارب شخصی و بالینی رازی است در مدت طبابت در بغداد و ری به گردآوری آن همت گماشتهاست. این کتاب یک دانشنامه پزشکی است که در آن از کلیه شاخههای طب و اصول درمان و بهداشت و بیماریشناسی و داروشناسی بحث شدهاست. ابن ابی اصیبعه در کتاب خود نگاشتهاست که «کتاب حاوی از مهمترین و بزرگترین کتب طب است، به جهت آنکه در آن جمیع امراض و درمان بیماریها چه از متقدمین و چه از متاخرین تا زمان رازی را شامل است و در آن هر موضوعی را که از گویندهای نقل کردهاست نامش را ذکر کردهاست
بااین همه، کتاب «الحاوی» در زمان حیات رازی تدوین نهایی نشد، بلکه این اثر پس از وفات محمد بن زکریا رازی و به امر ابوالفضل بن عمید، استاد صاحب بن عباد، وزیر رکن الدوله دیلمی از اوراق مشوش و پراکندهای که از رازی باقی مانده بود، به اهتمام شاگردانش جمع آوری شد و پس از جمع این اوراق پراکنده، کتاب «الحاوی» را تهیه کردند
دانلود کتاب در ادامه مطلب