بابونه گاوی

گیاهی است یکساله که تا ارتفاع 60 سانتیمتری می رسد. ساقه آن مستقیم و منشعب است. برگها 2 – 3 شانه ای، بخش های نهایی سوزنی شکل و کم و بیش بی کرک. کاپیتول که به ساقه نازکی متصل است.

به قطر 1 – 5/1 سانتیمتر و یک ردیف گلهای زبانه دار سفید رنگ دارد. در مرکز آن گلهای لوله ای متعدد و زرد رنگ بر روی یک نهنج مخروطی کاملا مشخص قرار گرفته اند.

زمان گل دادن اردیبهشت تا شهریور ماه است.

قسمت های مورد استفاده: گلهای خشک شده و بندرت گیاه گلدار.

زیستگاه و گردآوری:
در مزارع و زمین های بایر جنوب اروپا بسیار فراوان است و به عنوان یک گیاه زینتی کاشته می شود. بومی انگلستان و ویلز است و به طور محلی در ویلز و انگلستان کشت شده و یا در زمینهای بایر می روید.

گاهی با کشت دانه های آن در اواخر پاییز ( سرما به رویش آن کمک می کند ) و یا در اوایل بهار کشت می شود. گیاه را هنگامی که کاپیتول آن کاملا باز شده است چیده و در سایه در گرمای کمتر از 35 درجه سانتیگراد خشک می کنند. کشت تجاری آن فقط هنگامی که نیروی کار ارزان در دسترس است، از نظر اقتصادی ممکن است.

ایران: این گیاه در بعضی از نواحی شمالی ایران و نیز در شوشتر می روید. بابونه وحشی بیشتر به عنوان ضد التهاب و گندزدا مصرف می شود. خاصیت ضد اسپاسم و معرق ملایم هم دارد.

ترکیبات: اسانس فرار، موسیلاژ و یک ماده ضد اسپاسم.

مصرف: از راه خوراکی معمولا به شکل تیزان به کار می رود ( یک قاشق غذا خوری از گیاه را در یک لیتر آب سرد برزید، حرارت ندهید ) برای اختلالات معدی همراه با درد، دیر هضمی، اسهال و تهوع بندرت برای التهاب مجاری ادرار و قاعدگی دردناک ( که زیاد هم موثر نیست ) مصرف می شود.

از راه خارجی دم کرده آن به شکل کمپرس مصرف می شود. می توان گرد گیاه را بر روی زخمهای دیر التیام پذیر، بثورات پوستی و عفونت هایی نظیر جوش، کورک، تبخال پاشید. همچنین برای بواسیر و التهاب های دهان، گلو و چشمها مصرف می شود.